Vanuit een Helend Verhaal kun je de metaforische ruimte gebruiken als ingang. De psychoanalyse is gericht op het laten vertellen van verhalen die diepe lagen binnen de menselijke psyche weten te bereiken. Lichamelijke en psychische storingen in het heden zijn door de vertelsessies terug te voeren tot schokken in het verleden. Zelfinzicht leidt tot genezing.
Werken met Helende Verhalen is werken vanuit narratief oogpunt. Dit betekent dat ik gebruik maak van Helende Verhalen om zo onderliggende trauma's zichtbaar te maken.
Alles is er al. Via de taal komen ze het leven binnen. Als kind staan we in de taal nog héél dicht bij de ervaring zelf. In het volwassen worden verandert dit. Om onszelf te beschermen zetten we de taal vaak tussen onszelf en de wereld in. Eigen verhalen worden dan soms dekmantels naar buiten voor kwetsbaarheid van binnen.
Wat is jouw verhaal? Uit welk systeem kom jij? En wat voor invloed heeft dat nu nog op jouw relaties? In ieder van ons leeft een gevoel voor waarheid. Zo weet je wanneer je trouw bent aan jezelf en wanneer je jezelf verloochent. Een nieuw gebied ingaan roept angst op. Er staat direct een poortwachter op met de boodschap: 'Niet betreden, dit is gevaarlijk!' Hierin gesterkt door loyaliteit aan de wetten van je systeem van herkomst. In de begeleiding maak ik plaats voor beide kanten: voor de angst van de coachee om het oude verhaal te verliezen en voor het verlangen naar een nieuw verhaal. Wanneer iemand zijn innerlijke spookruimte, het verboden gebied van weleer, de schaduwzijde, taal durft te geven, komt hij bij zijn innerlijke waarheid. Nu laat de poortwachter je door. Transformatie is met nieuwe ogen naar hetzelfde verhaal kunnen kijken.
Een mooie aanvulling op Helende Verhalen is het (ver)werken van Archetypes in verhalen. Volgens Karl Gustav Jung hebben we een PERSOONLIJK onbewuste (je persoonlijke levensgeschiedenis) en een COLLECTIEF onbewuste (beelden die we geërfd hebben van onze voorvaderen). Via onze genen worden overlevingsmechanismen doorgegeven. Het zijn krachtige beelden die ook nu in onze genen zitten. 'Ooit' hebben ze onze voorvaderen geholpen om succesvol te overleven. Een soort 'survival of the fittest'. Collectief wil zeggen dat geen individuele mogelijkheden zijn, maar krachten die we als menselijke soort in ons dragen. En door Jung 'Archetypen' genoemd. Er zijn mannelijke Archetypes (bijvoorbeeld: de oude wijze man, de Prins, de Magiër). Vrouwelijke Archtypes zijn bijvoorbeeld: Aphrodite, de Maagd, de Moeder, de Heks). Kind Archetypes zoals: het Speelse kind, het Goddelijke kind. En Dier archetypes: de Slang, de Wolf, de Draak.
​
Hieronder een Helend Verhaal als voorbeeld:
​
De Prinses en de Gele Ster.
Er was eens een Prinses. Ze leefde in Comfortland. Alles wat haar hartje begeerde was daar. Een prachtig paleis op een landgoed om te wonen met haar Prins. Dieren en bloemen om haar heen. Genoeg geld voor het luxe leven wat deze Prinses nodig had.
Op een dag liep ze door het bos. Een slang sistte van achter een boom naar haar. 'Prinsessssss, wat jij leeft is saai. Dodelijk'. 'Hoezo? Vroeg de Prinses'? 'Jij hebt t nodig om uitdagingen aan te gaan. Je creatieve zelf te vinden. Je moet je passie leven, anders wordt het je dood door saaiheid', sistte de slang. 'Jij bent hier om een inspirerend voorbeeld te zijn, om te stralen en jouw Utopische Wereld te laten zien'. De Prinses voelde hoe haar lichaam ging gloeien. 'Ja, slang je hebt gelijk! Maar wat moet ik dan doen'? 'Je moet op reis gaan', zei de slang. 'Op zoek naar de Gele Ster'.
En zo vertrok de Prinses. Op roadtrip, egotrip, bad trip. Ze liet haar Prins achter bij haar vriendin, de TuinElf. 'Ga spelen samen', beval ze haar Prins. 'Ga spelen en genieten samen. Want dat is wat ik wil, ik beveel het je'.
Ze stapte samen met haar kleinste Reddingsboei op haar Rode Broom en vloog naar een schattig, wit kasteeltje op n berg in een land waar ze de taal niet sprak.
De eerste dag was genieten. De zon en dieren die bij t witte kasteeltje hoorde verwelkomde de Prinses en haar speelse Reddingsboei. Maar in de nacht kwamen de Draken. Die hadden gehoord dat deze Prinses uit ComfortLand, op zoek was naar de Gele Ster. Het was de taak van de Draken om de Gele Ster te bewaken. De Prinses trok moedig ten strijde tegen de Draken. Maar het waren er zoveel. 'Hé, Draken', riep de Prinses arrogant. 'Weten jullie wel wie ik ben? Ik ben een belangrijke Prinses en jullie moeten mij de Gele Ster geven. De Draken lachten. Haha, bewijs jij maar dat je een Prinses bent. En dat je de Gele Ster waard bent. De Prinses stampvoette van boosheid en ongeduld. Maar de Draken lachten haar alleen maar nog harder uit. Toen ging de Prinses twijfelen. Was zij inderdaad wel een échte Prinses? Gele Ster waardig?
Toen ze langs de grote spiegel in de hal liep, zag ze haar spiegelbeeld. Was zij dit écht? Deze lelijke oude heks die vanuit de spiegel naar haar fluisterde? Toen de Prinses zich dichter naar de spiegel boog, zag ze zichzelf veranderen in een groen monster. En daarna in een klein bang kind. De Prinses werd doodsbang. Zo bang dat ze nog dieper in haar Prinsessen jas kroop. Ze knoopte de jas tot boven dicht, als een tweede huid. Hierin voelde ze zich veilig.
Ze ging naar buiten op zoek naar de Draken en probeerde een list. Zo snel mogelijk langs de Draken heen rennen en dan gauw de Gele Ster pakken die ze verder op zag schitteren. De Draken hielden haar tegen. Maar de Prinses gaf niet op. Ze struikelde over haar lange jas en voelde een flinke pijnscheut. Ze rende verder richting de Gele Ster. En weer deed ze zichzelf pijn omdat ze tegen een draak was gebotst. En nog ging ze op dezelfde manier door. Als een blind paard verder rennen was het enige wat ze kende. Deze keer deed het zoveel pijn.... ze was recht in het vuur van de Draak gerend.
Toen gaf ze het op. Ze ging terug naar het witte kasteeltje en huilde. 'Ik ben niet goed genoeg. Ik ga het nooit redden', snikte ze tegen haar kleine Reddingsboei. 'Hoe kan ik nu een Inspirerend Voorbeeld zijn voor jou, als ik je niet eens de Gele Ster kan laten zien'? De Prinses werd bang. Bang dat Slang gelijk had en dat ze dood zou gaan van saaiheid. Dat haar Utopische Wereld slechts een droom was. Ze werd zó bang dat ze iets heel doms deed. Ze verloor het vertrouwen in zichzelf. Ze voelde zich zo alleen.
Ze dacht lang na, over hoe ze bij de Gele Ster kon komen. Tijdens dit nadenken poetste ze de grote spiegel. 'Ik kuis niet graag' zei ze tegen haar spiegelbeeld, 'maar het maakt me wel lekker rustig om tijdens het nadenken dit klusje te doen'. Ze poetste zolang op de spiegel totdat deze weer helemaal schoon was en ze alleen nog maar de waarheid erin zag. Ze zag dat haar Prinsessenjas veel te strak om haar lijf zat. Deze jas, die haar pastte als een tweede huid waarin ze zich haar hele leven had verstopt, moest uit! Maar hoe? Hij zat muurvast en toen ze de knopen los wilde maken voelde ze alleen maar pijn. De Prinses was zo nieuwsgierig wat er onder haar jas verborgen zat dat ze hulp ging vragen bij de Wolf. Wolf gromde tegen haar. 'Ga weg, ik vertrouw je niet' blafte hij haar toe. 'Jij bent geen échte Prinses'. En weer ging de Prinses huilend naar huis. 'Ik krijg de Gele Ster nooit te pakken' , snikte ze tegen haar Reddingsboei. 'Ik ben niet eens een échte Prinses'......
Hoe krijg ik nu mijn jas uit? Als Wolf mij niet wil helpen? Ik moet ook altijd alles alleen doen. 'Ik wil het Perfect doen'. De Prinses was echter vastbesloten en ging zitten in stilte. Op dat moment kwamen er 6 Schimmen aangelopen. Wie zijn jullie? Vroeg de Prinses. Wij zijn Angst, Lust, Afgunst, Liefde, Vertrouwen en Verbondenheid riepen ze achter elkaar. Schaduwkanten en Helpers. Je zult ons eerst moeten leren kennen, zodat wij je kunnen helpen om je jas uit te doen. 'Ja, maar ik ken jullie al', zei de Prinses. 'Ken je ons écht'? Vroeg Angst. 'Ja ik ken jou', zei de Prinses. 'Jij bent het die mijn keel dichtknijpt en mijn hart laat bonken. Jij bent het, die mij laat denken dat ik gek ben, niet normaal'. 'Ja, dat is mijn taak', zei Angst. 'Precies zo leer ik jou voelen. Zonder mij zou je onvoorzichtig zijn en lessen over het hoofd zien. Zonder mij, zou je Liefde niet kennen'. 'En mij? Vroeg Lust. 'Hoe goed ken je mij'? 'Oh, jou ken ik al heel mijn leven, Lust. Jij bent het die mijn knieën laat knikken en mijn hart op hol jaagt. Jij, Lust, hebt me al te vaak in een moeilijke positie gebracht. 'Ja, dat is waar', zei Lust. 'Maar zonder mij zou je Verbondenheid niet kennen'. Afgunst stapte naar voren en vroeg de Prinses: ' wanneer zie je mij'? 'Oh, ik zie jou, Afgunst. Ik zie jou als ik hard aan het werk ben. Als ik zo hard werk aan mijn taak, dat het pijn doet. Dan zie ik jou'. 'Dan weet je ook', zeiden de Schimmen in koor, 'dat je ons allemaal nodig hebt. Wij samen maken jou Perfect'.
3 dagen en nachten pulkte de Prinses met een klein schaartje aan haar jas, tot alle naden los waren en ze de jas uit kon doen. Het voelde heel onwennig en naakt maar oh zo vrij nu ze van haar lange jas bevrijdt was. Ze liet zich opdrogen in de zon, die warm scheen op de berg. Toen liep ze het bos in naar de Draken. De Draken zagen haar aankomen, omringt door een verblindend licht wat van diep uit de Prinses zelf leek te komen. Geruisloos gingen ze opzij en lieten haar passeren. 'Het is een échte, stralende Prinses', fluisterde ze naar elkaar. 'Gele Ster waardig'.
De Prinses vond binnenin de Gele Ster allerlei geschenken. Compassie en Mededogen. Creativiteit en Vertrouwen. Verbondenheid en Onvoorwaardelijke Liefde. De Prinses en haar Reddingsboei gingen naar huis met de bus. De chauffeur wist precies de weg. Het was zijn taak om de Prinses veilig thuis te brengen. De Prinses ging achterin de bus zitten, keek uit het raam, genoot van het uitzicht en vertrouwde op de buschauffeur.
En zo is het gekomen dat de Prinses en haar Reddingsboei de Gele Ster mee naar huis konden nemen en de Geschenken konden delen met haar Prins en de TuinElf. En ze leefde nog lang en gelukkig op het Landgoed. Een inspirerend voorbeeld voor de rest van de wereld.